Οδηγοί Συσκευών (Drivers)

Τι είναι οι Drivers και γιατί είναι τόσο χρήσιμοι?
Πρόκειται για προγράμματα τα οποία κατασκευάζονται από την ίδια εταιρία που κατασκευάζει την συσκευή. Έτσι υπάρχουν drivers για τις κάρτες γραφικών, για τους σκληρούς δίσκους, τις οθόνες κτλ.
Κάθε συσκευή έχει τους δικούς της αν και πολλές φορές μια ομάδα από παρόμοιες συσκευές χρειάζονται τους ίδιους drivers.

Με απλά λόγια, είναι το ενδιάμεσο πρόγραμμα στην συσκευή και τα Windows, κατ’ επέκταση και με τον χρήστη. Πρόκειται για βιβλιοθήκες (dll συνήθως) οι οποίες ξέρουν πως να μιλήσουν στην συσκευή και είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο λειτουργικό σύστημα και σε αυτές.

Χρειάζονται?
Πολλές συσκευές, όπως τα φλασάκια, φαίνεται να μην χρειάζονται drivers για να λειτουργήσουν. Αυτό δεν είναι σωστό. Χρειάζονται, απλά τα Windows έχουν ένα γενικό σετ που ταιριάζει στα περισσότερα φλασάκια της αγοράς. Πολλές φορές μία συσκευή μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τους σωστούς drivers, αυτό μπορεί να την κάνει να υπολειτουργεί ή να μην μπορούν να υποστηριχτούν όλες οι δυνατότητές της.

Για παράδειγμα, αν δεν βάλουμε τους drivers μιας κάρτας γραφικών, η ανάλυση και η ποιότητα των γραφικών που θα εμφανίζονται θα είναι μειωμένη.

Αν βάλω λάθος drivers?
Το πιο πιθανό είναι το πρόγραμμα εγκατάστασης των drivers να σε ενημερώσει ότι δεν θα εγκατασταθεί γιατί δεν ταιριάζει με τις συσκευές του υπολογιστή. Ακόμα όμως και αν περάσει αυτό το στάδιο δεν υπάρχει πρόβλημα. Η συσκευή θα υπολειτουργεί ή δεν θα λειτουργεί καθόλου. Για να λυθεί το πρόβλημα χρειάζεται η εγκατάσταση των σωστών οδηγών. Δεν μπορεί να χαλάσει η συσκευή ούτε ο υπολογιστής.

Ο Σκληρός δίσκος και τα χαρακτηριστικά του

Ο σκληρός δίσκος είναι ένα μαγνητικό αποθηκευτικό μέσο – συσκευή που χρησιμοποιείται στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, στις ψηφιακές βιντεοκάμερες, στα φορητά MP3 players, στα επιτραπέζια ψηφιακά βίντεο, στις κονσόλες παιχνιδομηχανών, στους ψηφιακούς επίγειους και δορυφορικούς τηλεοπτικούς δέκτες κλπ. Ένας σκληρός δίσκος αποθηκεύει μεγάλες ποσότητες δεδομένων και η χωρητικότητα των σκληρών δίσκων που κυκλοφορούν στο εμπόριο ξεκινά από τα 160 GB και φτάνει έως τα 3 ΤΒ. Για μεγαλύτερες χωρητικότητες που αγγίζουν τα 8 TB (terabyte) χρησιμοποιούνται κυκλώματα πολλαπλών σκληρών δίσκων, με τη μορφή συρταρωτής διάταξης. Η ταχύτητα προσπέλασης των δεδομένων είναι ταχύτερη από το DVD/R/RW αλλά πολύ πιο αργή από τη μνήμη του υπολογιστή.

Οι σκληροί δίσκοι χρησιμοποιούνται στους υπολογιστές για την αποθήκευση δεδομένων, κυρίως προγραμμάτων και αρχείων που είναι απαραίτητο να διατηρηθούν, σε αντίθεση με την μνήμη RAM όπου τα δεδομένα διαγράφονται με την διακοπή τροφοδοσίας ηλεκτρικού ρεύματος. Επίσης όλοι οι σκληροί δίσκοι πλέον, έχουν ενσωματωμένη κρυφή μνήμη (cache RAM) για προσωρινή αποθήκευση που η χωρητικότητα της ξεκινά από τα 8MB(ελάχιστοι πλέον) και φτάνει τα 64MB.

Τεχνικά χαρακτηριστικά Σκληρού Δίσκου

1. Χωρητικότητα:

   Η χωρητικότητα του σκληρού δίσκου αναφέρεται στον όγκο των δεδομένων που μπορούν να αποθηκευτούν σε ένα σκληρό δίσκο. Οι σύγχρονοι σκληροί δίσκοι διαθέτουν χωρητικότητες που φθάνουν έως δύο Terabyte. Η χωρητικότητα των σκληρών δίσκων συνήθως εκφράζεται σε Byte, όπου ένα Byte αντιστοιχεί σε οκτώ Bit.

2. Ταχύτητα περιστροφής (RPM)
   Η ταχύτητα περοστροφής του δίσκου δεν είναι ένας παράγοντας απόδοσης αυτός καθεαυτός, αλλά ένα χαρακτηριστικό του δίσκου, το οποίο είναι πολύ σημαντικό στον καθορισμό του πόσο καλά ο δίσκος θα αποδόσει. Στην πραγματικότητα, είναι ένας από τους καλύτερους «απλούς αριθμούς» με την έννοια της αξιοπιστίας του στο να είναι ένας δείκτης της γενικής απόδοσης του δίσκου: σε κάθε περίπτωση, ένας σκληρός δίσκος, ο οποίος περιστρέφεται με 7,200 RPM, προσφέρει καλύτερη απόδοση από έναν άλλο ο οποίος περιστρέφεται με 5,400 RPM. Ο λόγος για τον οποίο η ταχύτητα περιστροφής είναι τόσο σημαντική, είναι ότι επηρεάζει άμεσα και το χρόνο τοποθέτησης και το ρυθμό μεταφοράς. Για το χρόνο τοποθέτησης, η επιρροή γίνεται μέσω του παράγοντα λανθάνων χρόνος περιστροφής. Όσο πιο γρήγορα περιστρέφεται ο δίσκος, τόσο πιο λίγος είναι ο χρόνος αναμονής για το σωστό ίχνος (θυμηθείτε ότι είναι κατά μέσο όρο ο μισός από το χρόνο που χρειάζεται για μια περιστροφή του δίσκου). Η επιρροή της ταχύτητας περιστροφής στο ρυθμό μεταφοράς, έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι κεφαλές μπορούν να διαβάσουν μόνο με το ρυθμό που τα δεδομένα περνούν κάτω από αυτές, έτσι όσο πιο γρήγορα περιστρέφονται οι πλακέτες του δίσκου, που περιέχουν τα δεδομένα, τόσο πιο γρήγορα αυτά διαβάζονται και επομένως αυξάνει και ο ρυθμός μεταφοράς. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε βελτιώσεις στο ρυθμό μεταφοράς, ανεξάρτητα με το κατά πόσο πραγματοποιούνται τυχαίες προσπελάσεις ή διαβάζονται συνεχόμενα blocks του δίσκου.
3. Λανθάνουσα μνήμη (Cache memory):
   Ονομάζεται η κρυφή μνήμη που χρησιμοποιείται πολλές φορές, για να αποθηκεύονται οι πληροφορίες που διαβάστηκαν ή εγγράφτηκαν πρόσφατα στο σκληρό δίσκο. Με τη χρήση της αυξάνεται η ταχύτητα εγγραφής και ανάκτησης δεδομένων, γιατί το λειτουργικό σύστημα, αν χρειαστεί ξανά τις ίδιες πληροφορίες, θα τις ανακτήσει από την μνήμη αυτή, που είναι ταχύτερη από το δίσκο, αλλά και ακριβότερη.
4. Πρωτόκολλα επικοινωνίας
   Τα πρωτόκολλα επικοινωνίας είναι ένα σύνολο κανόνων και προδιαγραφών που καθορίζουν τον τρόπο λειτουργίας του σκληρού δίσκου και άλλων συσκευών. Για παράδειγμα καθορίζουν τον τρόπο επικοινωνίας με τον επεξεργαστή και τη μνήμη του υπολογιστή, την ταχύτητα μεταφοράς δεδομένων, το είδος των καλωδίων, τον αριθμό των συσκευών που θα συνδεθούν στο καλώδιο κτλ. Κάθε πρωτόκολλο χρησιμοποιεί το δικό του σύστημα ελέγχου, που ονομάζεται, ελεγκτής (controller), και βέβαια διαφορετικό είδος σκληρών δίσκων. Γενικά υπάρχουν δύο τέτοια πρωτόκολλα, το IDE και το SCSI, τα οποία έχουν εξελιχθεί και έτσι δημιουργήθηκαν διάφορες παραλλαγές τους, όπως το EIDE, το FAST ATA, το ULTRA-ATA, το FAST-SCSI, τοSCSI-2, τοULTRA-FAST-SCSI, το SCSI-3κλπ.
   
   
5. Ταχύτητα μεταφοράς
   Η ποσότητα των δεδομένων που μπορούν να μεταφερθούν σε μία χρονική μονάδα από το δίσκο στη RAM ονομάζεται ταχύτητα μεταφοράς και εκφράζεται σε bytes/sec.
   Η ταχύτητα μεταφοράς δεδομένων εξαρτάται κατ’ αρχάς από την πυκνότητα εγγραφής του δίσκου, δηλαδή, τον αριρμό των κυκλικών τομέων ανά ίχνος, και από την ταχύτητα περιστροφής του δίσκου.

Ολοκληρωμένα κυκλώματα (chip)

Το ολοκληρωμένο κύκλωμα (integrated circuit, IC), ή «τσιπ» (chip) όπως συχνά αναφέρεται, επιτελεί μια ολοκληρωμένη διαδικασία, με την έννοια ότι δέχεται δεδομένα και επιστρέφει αποτελέσματα. Κατασκευάζεται πάνω σε ένα μικροσκοπικό κομμάτι πυριτίου, που ως ημιαγωγός, μπορεί να ενθυλακώσει την λειτουργία των τρανζίστορ, των αντιστάσεων και των αγωγών ώστε αυτά να μην κατασκευάζονται πλέον ξεχωριστά. Πολλά τρανζίστορ κατασκευάζονται με ευκολία πάνω σε μια λεπτή επιφάνεια πυριτίου ενώ τα κυκλώματα δημιουργούνται με την μέθοδο της επιμετάλλωσης. Αρχικά μόνο βασικά κυκλώματα, όπως οι πύλες NOR, κατασκευάζονταν σε ολοκληρωμένα κυκλώματα. Οι επεξεργαστές που κατασκευάστηκαν με απλά ολοκληρωμένα κυκλώματα κατατάσσονται ως συσκευές με μικρή κλίμακα ολοκλήρωσης

Το 1958, ο Jack Kilby της εταιρείας Texas Instruments κατάφερε να δημιουργήσει κάτι που θα άλλαζε τον κόσμο των ηλεκτρονικών για πάντα. Κατασκεύασε το πρώτο Ολοκληρωμένο Κύκλωμα συνδυάζοντας τρανζίστορς, πυκνωτές, αντιστάτες και άλλα ηλεκτρονικά εξαρτήματα όλα τοποθετημένα στο ίδιο κομμάτι από πυρίτιο. Το δημιούργημα του Kilby επέτρεψε στους επιστήμονες να κατασκευάσουν υπολογιστές τόσο μικρούς ώστε να μπορούμε ακόμη και να τους μεταφέρουμε. Χρησιμοποιείται, επίσης, σε μια πληθώρα άλλων εφαρμογών, όπως τηλεπικοινωνίες, πολυμέσα, ακόμη και παιχνίδια.

Transistor (2η Γενιά Υπολογιστών)

Εξ αρχής, οι υπολογιστές ήταν πεδίο έρευνας σε πανεπιστήμια και η ανάπτυξη χρηματοδοτούνταν από τις κυβερνήσεις. Η πρώτη σημαντική βελτίωση επιτεύχθηκε με την έλευση του τρανζίστορ, που δεν παρουσίαζε κανένα από τα μειονεκτήματα των λυχνιών. Οι υπολογιστές με τρανζίστορ ήταν πολύ μικρότεροι σε μέγεθος, δεν υπερθερμαίνονταν εύκολα και πραγματοποιούσαν υπολογισμούς πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι οι υπολογιστές με λυχνίες.

 

Με την χρήση των τρανζίστορ μειώθηκε επίσης σημαντικά και η ηλεκτρική κατανάλωση των υπολογιστών. Οι νέοι υπολογιστές υπερτερούσαν σε όλα τα επίπεδα και μέχρι τις αρχές του ’60 είχαν αντικαταστήσει πλήρως την προηγούμενη γενιά. Η δεύτερη γενιά κατασκευαζόταν αποκλειστικά με τρανζίστορ ενώ ορισμένοι υπολογιστές ήταν δυνατό να προγραμματιστούν με συμβολική γλώσσα.

Το 1956 στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης (Μ.Ι.Τ.) κατασκευάστηκε ο πρώτος Ηλεκτρονικός Υπολογιστής που λειτουργούσε με τρανζίστορς, ο ΤΧ-0.

Ηλεκτρονική λυχνία (1η Γενιά Υπολογιστών)

Η πρώτη γενιά ηλεκτρονικών υπολογιστών κατασκευαζόταν με λυχνίες κενού. Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές υπερτερούσαν σε ταχύτητα υπολογισμών έναντι της προηγούμενης γενιάς μηχανικών υπολογιστών, αλλά υστερούσαν σε αξιοπιστία. Κύρια αιτία της χαμηλής αξιοπιστίας ήταν οι λυχνίες, που παρουσίαζαν μεγάλο πρόβλημα υπερθέρμανσης με αποτέλεσμα οι υπολογιστές να καταρρέουν πολύ συχνά.

Το 1946, μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες χρειάζονταν μια συσκευή η οποία να βοηθά τους στρατιωτικούς στους υπολογισμούς για να βρίσκουν τα όπλα τους το στόχο με μεγαλύτερη ακρίβεια.Για πρώτη φορά δημιουργήθηκε ένα τεράστιο μηχάνημα που αντί για μηχανικά μέρη χρησιμοποιούσε ηλεκτρονικές λυχνίες, κατασκευασμένες από τον Λι Ντε Φορέ (Lee DeForest). Ο πρώτος ηλεκτρονικός υπολογιστής επονομάστηκε ENIAC.

Ο ΕΝΙΑC ήταν τεράστιος σε μέγεθος (καταλάμβανε έναν ολόκληρο όροφο), και έπρεπε να τον ελέγχουν συνεχώς ειδικοί επιστήμονες. Συχνά, επίσης, καίγονταν οι λυχνίες του και έπρεπε να τις αντικαθιστούν.Ακόμα και ο πιο ταπεινός σημερινός υπολογιστής είναι χιλιάδες φορές καλύτερος από τον ENIAC ως προς τις δυνατότητες. Ήταν, όμως, η πρώτη σοβαρή προσπάθεια δημιουργίας υπολογιστικής μηχανής.

Rom – Eprom

Η μνήμη ROM (Read Only Memory- Μνήμη Μόνο Ανάγνωσης) είναι ένας ειδικός τύπος μνήμης, τα περιεχόμενα της οποίας δε μεταβάλλονται. Έτσι, η μνήμη ROM είναι μνήμη μόνο ανάγνωσης, ενώ η κύρια μνήμη είναι μνήμη ανάγνωσης αλλά και γραφής. Υπάρχουν δυο κυρίως λόγοι εξαιτίας των οποίων χρησιμοποιείται η ROM στους υπολογιστές:

• Μονιμότητα: Σε πολλές εφαρμογές, όπως στους υπολογιστές (BIOS), στις ηλεκτρικές συσκεύες, στα ηλεκτρονικά παιχνίδια κάποια δεδομένα πρέπει να παραμείνουν αποθηκευμένα ακόμα και μετά τη διακοπή της τροφοδοσίας. Για παράδειγμα, μέσα στο BIOS (Basic Input Output System) κάθε υπολογιστή είναι αποθηκευμένες δυαδικές πληροφορίες, που είναι απαραίτητες για την εκκίνησή του καθώς και για τον έλεγχο της σωστής λειτουργίας του. Οι πληροφορίες αυτές πρέπει να διατηρούνται πάντοτε, ανεξάρτητα από το αν ο υπολογιστής τροφοδοτείται ή όχι με ρεύμα. Η ROM, εξαιτίας του γεγονότος ότι διατηρεί τα περιεχόμενα της ονομάστηκε μη πτητική μνήμη (non-volatile storage). Οι σκληροί δίσκοι είναι επίσης μη πτητική μνήμη, ενώ η κύρια μνήμη δεν είναι, αφού δε διατηρεί τα περιεχόμενά της μετά τη διακοπή της τροφοδοσίας του υπολογιστή με ρεύμα.

• Ασφάλεια: Το γεγονός ότι δεν μπορούμε να μεταβάλλουμε τα περιεχόμενα μιας μνήμης ROM, έχει ως αποτέλεσμα να αποτελεί ένα είδος προστασίας έναντι των εσκεμμένων (ή τυχαίων) απόπειρων μεταβολής των περιεχομένων της. Έτσι, υπάρχει προστασία έναντι των ιών (τεχνικά υπάρχει περίπτωση να μολυνθεί από ιό μόνο ένα είδος μνήμης ROM: η μνήμη EPROM).

Τα δεδομένα μιας τυπικής ROM (Standard ROM) εισάγονται κατά την κατασκευή της, με την έκθεση ενός φωτοευαίσθητου υλικού μέσω μιας μάσκας που περιέχει το επιθυμητό σχέδιο των bits και με την αφαίρεση στην συνέχεια της εκτεθειμένης (ή της μη εκτεθειμένης) επιφάνειας. Με τον τρόπο αυτό «καίγονται» κάποιοι σύνδεσμοι και αποτυπώνονται οι δυαδικές πληροφορίες. Από τη στιγμή που γίνει η εγγραφή της ROM, οι πληροφορίες δεν μπορούν να αλλάξουν, ενώ αν παρουσιαστεί τέτοια ανάγκη πρέπει να αντικατασταθεί το chip της ROM. Οι ROMs είναι πολύ φθηνότερες από τις RAMs, όταν γίνεται παραγγελία μεγάλων ποσοτήτων για την κάλυψη του κόστους κατασκευής της μάσκας. Δεν είναι όμως καθόλου ευέλικτες, αφού δεν μπορούν να τροποποιηθούν μετά την εγγραφή τους.

EPROM

Η μνήμη EPROM (Erasble PROMs – Διαγράψιμη PROM) είναι η εξέλιξη της απλής PROM. Το χαρακτηριστικό των EPROMs είναι, ότι μπορούν να προγραμματιστούν πολλές φορές, διατηρώντας πάντα τα χαρακτηριστικά μιας PROM. Έτσι, όταν το κρυσταλλικό πλαίσιο μιας EPROM εκτίθεται σε ισχυρή υπεριώδη ακτινοβολία για 15 λεπτά περίπου, όλα τα bits που περιέχει γίνονται ίσα με «1». Στη συνέχεια, μπορούν να γραφτούν πληροφορίες σε αυτές με τη βοήθεια ενός προγραμματιστή PROM. Οι EPROMs είναι πολύ φθηνότερες από τις PROMs γιατί μπορούν να ξαναχρησιμοποιηθούν. Οι EPROMs κατά κάποιο τρόπο μοιάζουν με τα CD-RW, αφού μπορούμε να σβήσουμε τα περιεχόμενά τους και να γράψουμε νέες πληροφορίες.

Boot (Διαδικασία Εκκίνησης)

Το BIOS είναι υλικολογισμικό (firmware) εκκίνησης (boot), και είναι ο αρχικός κώδικας που εκτελείται κατά την έναρξη της λειτουργίας του υπολογιστή. Η πρωταρχική λειτουργία του BIOS είναι ο εντοπισμός, ο έλεγχος (POST) και η αρχικοποίηση συσκευών του συστήματος όπως ο προσαρμογέας οθόνης, ο σκληρός δίσκος, ο οδηγός δισκέτας και άλλο υλικό. Αυτό γίνεται ώστε να μεταβεί το μηχάνημα σε μια δεδομένη κατάσταση, έτσι ώστε το λογισμικό που είναι αποθηκευμένο σε συμβατά αποθηκευτικά μέσα να μπορεί να φορτωθεί, να εκτελεστεί, και να αποκτήσει τον έλεγχο του υπολογιστή. Στους σύγχρονους υπολογιστές, το λογισμικό αυτό είναι το λειτουργικό σύστημα, στο οποίο το BIOS μεταβιβάζει τον έλεγχο μετά την ολοκλήρωση της εκτέλεσης του κώδικά του. Η διαδικασία αυτή είναι γνωστή ως εκκίνηση (booting ή booting up, που αποτελεί συντόμευση του «bootstrapping»).

BIOS

Τι είναι:

Τα αρχικά BIOS σημαίνουν Basic Input Output System (Βασικό Σύστημα Εισόδου Εξόδου). Το όνομά του δεν λέει από μόνο του πολλά. Η λειτουργία του είναι απλή: Από τη στιγμή που πατάμε το κουμπί για να ανοίξει ο υπολογιστής, πριν ξεκινήσουν τα Windows, αρχίζει να εκτελείται το Bios. Βασική του δουλεία είναι να εντοπίσει τον εσωτερικό κόσμο του υπολογιστή. Δηλαδή, να βρει τους σκληρούς δίσκους, τα cd-dvd rom που έχουμε, την οθόνη, το πληκτρολόγιο, το ποντίκι, ακόμα και τις διάφορες κάρτες (οθόνης, δικτύου κτλ) που υπάρχουν μέσα στο κουτί ή κάτω από το πληκτρολόγιο στους κατόχους laptop. Αφού βρει όλα τα εξαρτήματα του υπολογιστή, βλέπει τις ρυθμίσεις που έχουμε κάνει και αποφασίζει να δώσει το μπαλάκι στον σκληρό δίσκο που έχει το λειτουργικό σύστημα (Windows, Linux, ή όποιο άλλο υπάρχει). Με τη σειρά του, όταν ο δίσκος πάρει το πράσινο φως ξεκινά να φορτώνει το λειτουργικό σύστημα. Ίσως φαίνεται απλή ή χαζή η δουλειά που κάνει. Δεν είναι. Ένα σύστημα χωρίς Bios δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Είναι το A και το Ω του υπολογιστή.

Αποθήκευση

Το λογισμικό του BIOS βρίσκεται αποθηκευμένο σε ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα της μητρικής κάρτας, που αποτελείται από μνήμη flash στα πιο σύγχρονα μοντέλα μητρικών καρτών (παλιότερα το τσιπ του BIOS ήταν EPROM). Το λογισμικό αυτό περιλαμβάνει μια μικρή βιβλιοθήκη βασικών λειτουργιών εισόδου/εξόδου οι οποίες μπορούν να κληθούν για τη λειτουργία και τον έλεγχο περιφερειακών συσκευών, όπως το πληκτρολόγιο, η οθόνη και ούτω καθεξής. Σε ορισμένα μοντέλα μητρικών το τσιπ του BIOS είναι αφαιρούμενο, έτσι ώστε να μπορεί να αντικατασταθεί σε περίπτωση καταστροφής του χωρίς να αλλαχθεί ολόκληρη η μητρική κάρτα. Το τσιπ είναι επαναπρογραμματιζόμενο και σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα όταν συνδεθεί στον υπολογιστή κάποιο υλικό για το οποίο δεν υπάρχει υποστήριξη στο BIOS, μπορεί να ανανεωθεί στην τελευταία έκδοση με τη χρήση δισκέτας ή ειδικού λογισμικού μέσω Ιντερνέτ (το λεγόμενο «φλασάρισμα» του BIOS).

Μητρική Πλακέτα

 

 

                 

Ο ρόλος της Μητρικής στον υπολογιστή :

Η μητρική πλακέτα (motherboard) είναι μια πολύ βασική συσκευή του υπολιστικού συστήματος. Αν ο επεξεργαστής είναι το μυαλό του υπολογιστή, η μητρικη πλακέτα είναι το κεντρικό «νευρικό» σύστημα που χρησιμοποιεί ο επεξεργαστής για να ελέγχει τα άλλα μέρη του υπολογιστικού συστήματος. Παίζει σημαντικό ρόλο στα παρακάτω ζητήματα:

• Οργάνωση: Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, όλα είναι τελικά συνδεδεμένα με τη μητρική πλακέτα. Ο τρόπος με τον οποίο είναι σχεδιασμένη, υπαγορεύει τον τρόπο με τον οποίο ολόκληρος ο υπολογιστής πρόκειται να οργανωθεί.
• Έλεγχος: Η μητρική πλακέτα περιλαμβάνει το chipset και τα προγράμματα του BIOS, τα οποία ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος της ροής των δεδομένων μέσα στον υπολογιστή.
• Επικοινωνία: Όλες οι επικοινωνίες μεταξύ του υπολογιστή και των περιφερειακών του, του υπολογιστή και άλλων υπολογιστών, ακόμα και με το χρήστη εκτελούνται μέσω της μητρικής πλακέτας.
• Υποστήριξη του Επεξεργαστή: Η μητρική πλακέτα υπαγορεύει άμεσα την επιλογή του επεξεργαστή του συστήματος.
• Υποστήριξη των Περιφερειακών: Η μητρική πλακέτα καθορίζει, σε ένα μεγάλο μέρος, το είδος των περιφερειακών που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε στον υπολογιστή. Για παράδειγμα, ο τύπος της κάρτας γραφικών που το σύστημα μπορεί να χρησιμοποιήσει (ISA, VLB, PCI), εξαρτάται από τους διαύλους που η μητρική χρησιμοποιεί.
• Απόδοση: Η μητρική πλακέτα είναι ένας αποφασιστικός παράγοντας για την απόδοση του συστήματος, για δύο κύροιυς λόγους. Ο πρώτος και βασικότερος, γιατί υπαγορεύει τον τύπο του επεξεργαστή, της μνήμης, των διαύλων, την ταχύτητα interface σκληρού δίσκου, που το σύστημα μπορεί να χρησιμοποιήσει και αυτά τα στοιχεία επηρεάζουν άμεσα την απόδοση του συστήματος. Κατά δεύτερον, η ποιότητα των κυκλωμάτων της μητρικής και το chipset έχουν αντίκτυπο στην απόδοση του συστήματος.
• Ικανότητα αναβάθμισης: Οι ικανότητες της μητρικής πλακέτας καθορίζουν την αναβάθμιση που μπορούμε να κάνουμε στον υπολογιστή μας. Για παράδειγμα υπάρχουν μητρικές, οι οποίες μπορούν να δεχτούν μέχρι και Pentium 133 MHz, ενώ άλλες μέχρι 200 MHz. Προφανώς, η δεύτερη θα μας δώσει περισσότερες δυνατότητες αναβάμισης, αν ξεκινήσουμε με ένα P133 επεξεργαστή.

Τροφοδοτικό

Τροφοδοτικό ονομάζεται η συσκευή η οποία μετατρέπει το ρεύμα AC του δικτύου ρεύματος μας σε χαμηλής τάσης DC  έτσι ώστε να τροφοδοτήσει τα υποσυστήματα της συσκευής με σωστό τύπο και ισχύ ηλεκτρικού ρεύματος έτσι ώστε να λειτουργήσουν σωστά. 

Χαρακτηριστικά ενός καλού τροφοδοτικού:

 

Ένα καλό τροφοδοτικό πρέπει να έχει:

1. Επαρκή ισχύ Watt για να καλύψει τις ανάγκες του συστήματος
2. Σταθερότητα : Δηλαδή οι έξοδοι +12,-12,+5,-5 που αναγράφονται στον πίνακα να έχουν όσο το δυνατόν λιγότερη απόκλιση
3. Να έχει μεγάλο αριθμό molex και sata θηρών για σύνδεση περιφερειακών.
4. Επίσης επιθυμητό είναι να έχει και εξόδους pci express για σύνδεση εξωτερικής κάρτας γραφικών
5. Να έχει τουλάχιστον ένα η δυο χρόνια εγγύησης.
6. Προτιμότερο είναι να είναι γνωστής μάρκας  γιατί είναι καλύτερης ποιότητας και έχουν καλύτερη σταθερότητα.
7. Να έχει σχετικά υψηλό δείκτη αποδοτικότητας(efficiency) πάνω από 75 η να είναι 80 plus bronze efficiency certified ακόμα καλύτερα.

Εσωτερικό τροφοδοτικού:

Το τροφοδοτικό αποτελείται από 4 εξαρτήματα:

1. Μετασχηματιστής (ανυψώνει ή υποβιβάζει την ac τάση, ανάλογα με την τιμή της dc τάσης που θέλουμε)
2. Ανορθωτής (καταργεί τις αρνητικές ημιπεριόδους της ac τάσης)
3. Φίλτρο (εξομαλύνει τις κυματώσεις της ανορθωμένης τάσης)
4. Σταθεροποιητής (διατηρεί τη dc τάση σταθερή, ανεξάρτητα από την αντίσταση της τροφοδοτούμενης βαθμίδας)

Τιμές:Τιμή φτηνού μέχρι 25 ευρώ περίπου.
Τιμή καλού ξεκινάει από 60.
Τιμή για υπολογιστή που είναι φτιαγμένος για σκληρή χρήση η παιχνίδια προτείνεται 100 ευρώ και άνω.

Το πιο ακριβό που κυκλοφορεί αυτήν την στιγμή είναι το Enermax Platimax που είναι με αποσπωμενα  καλώδια, ισχύς 1500W και η τιμή του είναι 379 ευρώ στην Ελλάδα.